Zometeen, sorry, nu komt weer een plens water naar beneden. Hoe het in de dorpse analen past, weet ik niet, maar voor mijn gevoel is het een tamelijk natte èn late aanloop naar wat formeel zomer heet te zijn, maar naar mijn idee/beleving 'normaal' gesproken 2-3 mndn eerder begint. De neerslag moet eens naar beneden komen, maar op de manier van dit jaar kan ik het in mijn korte ervaringsgeschiedenis in het hart van Roemenië niet terug vinden.
En als het alleen nat worden was, had het nog gekund. Zoals vrijwel altijd met de buien in die deel van het jaar gaat ook donder en bliksem te keer. Niet slim om dan door het openveld te slenteren.. Wordt een snelle piespauze dus. Gelukkig hebben we vanochtend uitgebreid gelopen. Voor het eerst deze week was daar de rust voor aanwezig.
Uiteindelijk bleek die rust niet zoveel te betekenen. Het voelt niet aan, alsof ik de bodem al heb bereikt. De stemmingsbarometer is verre van stabiel. Hangt ergens tussen hoop en vrees. Iedere blik op de de pups is beladen, als ik ze even niet gezien heb. Zowel voor de afgezonderde als de twee die ogenschijnlijk nog ongedeerd zijn. Probeer me niks te bedenken, ook niks wijs te maken en al helemaal niet in gehoop verstrikt te raken. Ik probeer sec af te wachten. Weer zo'n kant waar ik niet bepaald in uitblinkt behalve in de versie van 'voor me uit schuiven'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten