Godverju, zo ongeveer de hele nacht heeft het geplenst en het lijkt vanochtend wel winter. Ligt natuurlijk allemaal aan die klimaatsveranderingen, waarvan de mens denkt, dat ie als een heuse Hansje Brinker het probleem kan oplossen met één vinger. Klimaatveranderingen zijn van alle tijden, de mens niet. Dat is het probleem. Het overstijgt het denkraam van het meest arrogantie beest, dat er op de aardkloot rondloopt en ooit gelopen heeft. Het is zoiets als oorlog, het slaat nergens op maar jaagt de economie lekker aan.
Laat maar zitten ook, het is zaterdagochtend. Weekend. Vrij. Geen werklui. Rust op de binnenplaats en ook nog in huis, want Mariana nog diep onder de wol. Geen idee wat ik ga uitspoken vandaag, maar veel zal het niet zijn en zinnig ws ook niet. De bijzonder behoeften zijn aardig uitgeput en behoeven aanvulling. Dat is natuurlijk altijd een prachtige reden om een dag in aangename ledigheid door te brengen, slenterend langs schappen en wapperen met flappen.
Na ruim een week aan huis gekluisterd te zijn geweest vanwege de zorg voor de pup, is het tijd om uitgelaten te worden. Een soort ongedurigheid, waar de honden al na één loopbeurt overslaan last van kunnen hebben. Uitwaaien op het strand, daar zou het een perfecte dag voor zijn. Helaas is zelfs de Zwarte Zee nog te ver rijden. En had ik daar gewoond, had ik vast naar een wandeling in de bergen verlangd. Willen wat makkelijk kan werkt op de een of andere manier niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten