De eetlust houdt niet over, is zoek, mag ik wel zeggen. Zou balen zijn, als ik nu alsnog naar de dierenarts in Sibiu moet om het diertje aan het eten te krijgen. Ik ga het nog tot morgen afwachten anders wordt het infuseren. Vitamines en mn overbodig water naar binnen pompen. Dus nummer vier, doe me een lol en hap die speciaal voor een gevoelige spijsvertering bedoelde prut weg. Staat je dat niet aan, heb je nog de opgeweekte en inmiddels bijna weer tot originele vorm ingedroogde brokken als alternatief. Maakt niet uit, maar eet!!
Je zou het er bijna eigenhandig in willen stampen. Niet het best idee, maar dat zijn ideeën in situaties als deze zelden. Het is afwachten, maar wel afwachten met positief resultaat aub. Afwachten, afwachten en nog meer afwachten. Wacht ik niet op mezelf, een switch in de omstandigheden of op een oplossing voor weet ik welke andere slepende ballast. dan wacht ik wel op een pup, die maar niet weet te kiezen tussen leven en dood.
Je zult er maar in de eerste weken van je leven mee opgescheept worden. Ik had er bijna 5 decennia opzitten, toen ik indirect met de neus op de feiten werd gedrukt en loop sindsdien al een decennium te klooien. Waar heb ik het over? Niet zo ongeduldig en morgen in de benen mocht het nodig zijn. Diertje heeft genoeg ellende doorstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten