Van het niksdoen is niks gekomen. Integendeel. Na meer dan jaar in de weg te hebben gestaan, de ooit bestelde extra planken voor in een aantal van de keukenkastjes op hun plek gelegd met de daarvoor noodzakelijke aanpassingen. Kut klusje. Niet voor niks dat het spul zolang aan de zijlijn heeft gestaan. Gereedschap bij elkaar zoeken, kastjes uitruimen, een hoop passen en meten, indien nodig improviseren (gelukkig maar één keer.) en gemaakte zooi opruimen. En dat muv het bij elkaar zoeken van het gereedschap 6, sorry 5 maal. Die zesde moet nog en als ik niet uitkijk gaat dat weer minimaal een jaar of meer duren.
Ruimte gecreëerd. Loze ruimte een functie gegeven. Het zou zo mijn meest favoriete bezigheid kunnen zijn. En dan heb ik het nog niet over het hernieuwd en anders geordend inruimen van de aangepaste kasten. Merendeel glaswerk in veelvoud. Dus heerlijk rijtjes maken. Da's bijna geiler dan een goede striptease.
Van drie kasten met één legplank naar twee kasten met twee legplanken. Ergo; een heel kast gewonnen, nb mèt extra legplank. Met de extra planken in de andere twee kastjes bijna twee keukenkastruimtes gewonnen. Eindelijk voorraadruimte voor wat nooit in die ooit te realiseren kelder zal kunnen liggen vanwege de vochtheid. De hoeveelheid plek valt in het niet bij die van mijn moeder. Daar stond in de wel droge kelder genoeg om het met z'n zevenen en een beetje goede wil minstens een jaar te kunnen uitzingen. Mij lijkt het voldoende als het me iets meer speling geeft in de extra boodschappen en de ritjes naar Sibiu strakker planbaar maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten