Aan het vierde perceeltje begonnen. Juni. Bonen moeten nog kunnen en dat ene courgette-zaadje dat wel ontkiemt is ipv de drie anderen, die het groeien voor gezien hebben houden, heeft ook nog plek nodig. En dan zijn we, zoals ieder jaar tot nog toe aan een hoop leuke dingen niet toegekomen. Vorig jaar was qua variatie de top. Nu zit ik weer op de basis en dat zelfs zonder aardappelen. Zat er een beetje in dit jaar, dus maar niet moeilijk over doen. Het is mooi meegenomen, dat ik ondanks het voortschrijdende groeiseizoen en de bezigheden aan de schuur doorga met opschonen van de perceeltjes.
Heerlijk ook, dat het goede gevoel van bezig zijn soms z'n kop op steekt, als ik in de tuin aan het rommelen ben. Afsluiten van je omgeving is een beetje moeilijk als derden door je tuin heen baggeren, maar het kwam vanochtend aardig in de richting bij het poten van de preiplantjes.
Het is jammer, dat ik dit, deze plek, de huidige mogelijkheden, etc. niet al een jaar of 40, soit 30 eerder heb gehad. Had ik de boel minder gedreven hoeven aanjagen en er dito meer van kunnen genieten. Het Porsche-verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten