Ondanks de duidelijke dreiging van weer een bui vandaag de honden achterna gelopen bij de beklimming van de oosthelling van het dal, waarin Coves ligt te dommelen. Coves van de andere kant! Een kant, waar de honden beter de weg kennen dan ik. Vandaag maar 'ns de enige zichtbare weg omhoog ingeslagen. Een modderige blubberzooi vergeleken met de wegen aan de overkant. Binnen een mum van tijd een kilo extra gewicht per voet aan kleverige ondergrond.
Het glooit meer, is minder bewerkt en minder hoog dan de andere kant van het dal. De weidsheid zit 'm niet zozeer in het onbelemmerde uitzicht maar in een beloopbare ('hoog'-)vlakte en de kijk op/in een parallel lopend zijdal, waar ik tot voor vanmiddag geen weet van had. Drie jaar na aankomst. Van haast kan men me niet betichten.
Het is jammer, dat deze kant geen bosschages kent en je bij goed weer altijd in de zon zult lopen. Een mobiele sauna, dus. Wat dat betreft zou het meer de richting voor de ochtendwandeling zijn dan de avondversie. Maar voordat die kant een plek in mijn routines heeft gevonden, valt er nog veel te ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten