Een perfecte dag voor een IIIe WO of een meteorietinslag die de halve mensheid wegvaagt of allebei. Het zou me vandaag in elk geval aan mijn reet roesten wat er ook gebeurt, als ik er niet zelf direct door geraakt wordt. Met de ziel onder je arm lopen, doe ik met regelmaat. Op die manier wakker worden is een zeldzaamheid. Ja, soms zenuwachtig of met gezonde tegenzin, maar zo kraak- en smaakloos aan een dag moeten beginnen is alweer een kleine eeuwigheid geleden.
Nog voordat je de ogen hebt geopend zien, dat het helemaal niks gaat worden. Niet vandaag en met een beetje pech blijft het daar niet bij. Het is meer dan stil zitten als je geschoren wordt. Het is weten dat je verscheurd, geplet, vermalen en verstrooid gaat worden en dat er geen ontkomen aan is. Dat je wel kunt gaan zwemmen maar wijd en zijd geen land is te bekennen en je vaste voet een kilometer of vijf dieper moet zoeken.
Reden? Geen idee. Had ik het gisteren kunnen zien aankomen? Tikkeltje te enthousiast misschien? Verkeerde nacht? Kan me er niets van herinneren. Gewoon, verrassing. Cadeautje. Nou, bedankt dan. Doe mij morgen maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten