Roemenen hebben, ik heb het al vaker benoemd, bij drinken geen gevoel voor volgorde, chronologie. Alles komt tegelijk op tafel en wordt door elkaar heen genuttigd. Met het eten is het niet veel anders. Het is, dat ze de gangen niet tegelijk op tafel kwakken, maar voor de rest gaat alles samen en door elkaar. Voorgerecht, koffie, wijn, cola .... maar met nog drie gangen voor de boog stort men zich ook al op het fruitbuffet en de verzameling zoetigheden. Dat van dat fruit is nog te volgen. 'Normaal' staan fruitschalen op iedere tafel. Een overblijfsel uit de tijd dat een sinasappel of banaan een bijzonderheid waren. Maar taartjes, bonbons en andere suiker- en chocoladebommen voor de vis en beide hoofdgerechten nuttigen, gaat er bij mij niet in.
Het was ook weer 'Overdaad schaadt'. Veel te grote porties. Op zich was het allemaal vrij aardig. Zeker gezien het feit dat men 200-300 mensen had te verzorgen. Wat meer creativiteit had gemogen en vooral dus kleinere porties. Tegen de tijd dat het tweede hoofdgerecht werd geserveerd waren al de nodige gasten vertrokken en de rest raakte het gerecht niet of nauwelijks meer aan. Wie van de bediening nou liep uit te serveren dan wel de borden terug naar de keuken te brengen, was moeilijk te zeggen.
Het tussentijds plunderen van het dessertbuffet dwingt je om in dezelfde nare gewoonte te vervallen en je zoetigheden te scoren voordat de keuze niet meer interessant is. Ik mag me er tenslotte graag aan bezondigen, vooral als moeite gedaan is aan keuze-aanbod en presentatie. Bordje echter ff op tafel geparkeerd totdat de hoofdgerechten waren gepasseerd.
Niet meer op de bruidstaart gewacht. Had er best nog bij gekund. Maar na de tweede hoofdgang aan me voorbij te hebben laten gaan, was de selectie van de desserttafel meer dan genoeg suiker voor de komende week. Na drieën. De nachten krimpen hard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten