Het moet maar. Stemming past wel. Moe, zinzoekend, op de wip en meer van die zaken, die net niet zijn, wat ze zouden moeten cq kunnen zijn.
Flokkie, ajuu.
Iets van twee mooie jaren tesamen gehad. Prachtige hond met een onmiskenbaar foute jeugd. Te lange haren. Een hoop geklit. Trouw tot op het bot en toch daar willen zijn waar de actie was. Was ie een soldaat op het slagveld geweest, zou ie nu als 'Vermist' te boek staan. Dood dus, maar nooit de overblijfselen gevonden.
Ruim een week verdwenen. Daar is geen redelijke invulling voor te verzinnen. Hij stond z'n mannetje als het nodig was. Dus een afrekening onder honden zal het niet zijn geweest. Mariana begon direct met verhalen over gif voerende dorpsgenoten. Geen gif, waar een normaal mens z'n handen op kan leggen, werkt zo snel, dat een hond niet ziek en beroerd terug keert naar zijn thuisplek. Bovendien erg eenkennig, dus aan het botweg doorsnijden van z'n strot zal ie ook niet meegewerkt hebben.
Ik kan wel alle mogelijk scenario's de revue laten passeren, en morgen dus nog bezig zijn, maar hoe het ook zij, de waarschijnlijkheid dat Flokkie nog leeft is nihil en hoe het zover is gekomen zal met aan dezelfde waarschijnlijkheid grenzende zekerheid in het ongewisse blijven. Leven heeft hier andere waardes. Bij honden meestal niet in hun voordeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten