Vier! Vier kinderen. Twee in Frankrijk, waarvan er een een parfumfabriek heeft, waardoor Mariana iedere dag met een andere geur de deur uit gaat, en twee in Coves. Twee (!) in Coves. Ik werk blijkbaar harder dan ikzelf in de gaten heb. Hoe krijgen mensen het verzonnen?
Natuurlijk had het gekund, behalve die in Coves dan, maar het is er nooit van gekomen en het is toch wel het laatste, waar ik aan moet denken, op dit moment in mijn leven. Twee kinderen (op klompen) in een dorp waar je in feite niet eens een scheet kunt laten, zonder dat een deel van het dorp zich daar mee bezig houdt. Ik kan best stom, gek en zelfs spontaan zijn af en toe maar niet onnadenkend.
Het zal je maar verteld worden .... Een beetje de omgekeerde wereld. Meisjes van viertien worden hier, dank eigen stommigheid, opgezadeld met een kind en dan onkent de vader het vaderschap in alle toonaarden. Zou tegenwoordig toch niet meer moeten kunnen.
Nu is het wachten tot de eerste vrouwen/meisjes op mijn stoep staan, die zo hard in de roddel zijn gaan geloven, dat ze denken, dat ze er een slaatje uit kunnen slaan. Zou het? Na deze roddel sluit ik niks meer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten