De thalon en de 'cartea de identitate' moest ik meenemen. Nou, fluitje van een cent, zit altijd in mijn mapje met papieren. Nee, niet zo'n misplaatste schouderhanggeval, maar iets wat in mijn binnenzak kan, mocht ik iets hebben, waar zoiets in voorzien is. Dat was de mededeling bij het maken van de afspraak. Dus vandaan leg ik die thalon en mijn paspoort op de balie. Nee, de identiteitskaart van de auto aub. Heuh? Ja, dat blauw belijnde A4'tje van de RAR begreep ik al snel. Oeps ... dat ligt thuis.
Elf uur was de afspraak voor de APK. Naar huis en terug is minimaal 2x45 minuten zonder hinderende medeweggebruikers of oponthoud ter plekke. Om een uur zou de auto van de controle naar de elektronica gaan voor de weigerende achteruitrij-indicatoren. Theoretisch was het mogelijk dat te halen. Praktisch was ik er pas om half twee en bleek later ook niks gebeurd met die achteruitrijdingen.
Het is best een mooie weg om te rijden maar ook qua landschap. Tweemaal heen en weer op één dag doet daar behoorlijk afbreuk aan. Heb me af kunnen houden van een misplaatste overdruk op het gaspedaal, maar toch. Stom. Blaren. Hoe zat dat ook weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten