De dreigende luchten waarmee we Sibiu net na vieren verlieten zijn qua richting moeilijk te duiden. De weg naar Agnita slingert dusdanig tussen de windrichtingen door, dat de bijna zwarte luchten de ene keer links hangen, dan weer achter je of recht voor je uit. Naarmate we het thuisfront naderden bleek het toch tamelijk rechtlijnig van west naar oost te werken en de bui de drempel van het dal, waarin Coves ligt, had bereikt.
We hebben nog net de inkopen naar binnen kunnen dragen, de afdekking van de puppies weten te verstevigen en daar kwam het natuurgeweld naar beneden. Met hagel deze keer. Kikkererwten-formaat, gelukkig geen tennisballen. De hoeveelheid water is van de week al erger geweest, maar als ik de weersverwachtig mag geloven gaat het hier volgende week een aantal dagen met een factor 3 overheen. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Bootje varen ipv autorijden of alsnog die tennisballen?
Ik heb te doen met de puppies. Niet dat die daar veel mee opschieten. Maar, hoewel enigszins beschut, zo overgeleverd zijn aan onweer, hagel, windvlagen en een hoop geplens, gun ik alleen mensen, waarbij mijn hekel aan ze daarvoor plaats biedt en dat is iets uitzonderlijks. Die barvrouwmeneer solliciteert naar een dergelijke plek en maakt een goede kans. Voor de rest heb ik niemand op het oog. Waar blijven die heerlijk zonnige en vooral droge weken??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten