Net terug van de begrafenis van 13:00 uur. Emotionele, erg drukke toestand. Ken je de persoon, verwondert het je niet. Volgens mij wilden ook alle zes de priesters op het eind van de dienst daarom een persoonlijke duit in het zakje doen en werd het ruim 1,5 uur waar in principe 45 minuten meer de regel zijn.
Een joviale levensgenieter met één kleine 'fout'. Hoewel niemand het openlijk zou hebben beaamt tijdens zijn leven, was ie overduidelijk homo. Niet van het nichterige soort maar op herkenbare maniertjes afwijkend. Misschien was het daarom handiger geweest om uitgesprokener over de doodsoorzaak te zijn. Nu kwam het roddelcircuit in no-tempo op stoom. Diabetes was het niet, had ie ws ook helemaal niet, tenminste dat is mijn invuulling. Misschien hepatitis in één van de varianten. Ik heb hem -op feesten- nooit anders gezien, dan met een glas sterke drank in z'n handen. En dan hebben we natuurlijk nog de mogelijkheid van een Hiv-infectie. Zoiets als wat mijn pups overkomt, maar dan door eigen keuze en indien goed aangepakt niet meer noodzakelijkerwijs dodelijk.
Wat het ook is geweest, zoals bij veel kankerbehandelingen, de complicaties zijn 'm fataal geworden niet de ziekte. En wat die zijn geweest, daar heb ik geen zinnig woord over gehoord. Het kan bovendien bijna vanalles zijn. Weerstand kapot en je lichaam is vrij toegankelijk voor alles wat je niet wilt hebben. Zoiets, daar durf ik wel op te wedden. Blijft het iets dat eigenlijk gewoon anders had gemoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten