Gevallen!

 Belazerd en dat voelt belabberd. Je kent de verhalen. Bent in feite een gewaarschuwd mens, maar toch. Geloof in de correctheid van de ondernemer. Ach, zelf bij mijn garagist in Frankrijk had ik af en toe mijn twijfels. Maar goed, dat je niet zelf sleutelt, is geen vrijbrief om bedonderd te worden. En dat laatste ben ik zeker en nog met een verkeerd resultaat ook, tenminste ik zou het niet bedacht krijgen.

 Een achteruitrijsensor vervangen en daar de hele achterbumper voor moeten demonteren, dat krijg je zelfs mij niet wijsgemaakt. Is ook niet gebeurd. Geen sporen van demontage zichtbaar en dat had bij de vuiligheid die op de auto zit toch zeker het geval moeten zijn.

 Na een goed uur (voor vijf minuten werk) telefoon dat de auto klaar was. Bleek dat ze de reuk van de dode hond, de pup die onderweg was overleden, zo afschuwelijk vonden, dat ze de tijd ws niet langer konden rekken. Ik had ze netjes vooraf gewaarschuwd. 'Horrible' noemde iemand het na afloop, die ws nog nooit in de buurt van een echt kadaver is geweest.

 De reuk had niks met het feit te maken, dat de pup dood was. Dat was nog geen half uur daarvoor gebeurd. Wat ze roken was de kenmerkende lucht van het parvo-virus. Hads de pup nog geleefd, hadden ze hetzelfde geroken. Maar goed, men was over de zeik. 'Het kon niet", "Was niet normaal". Had dat dan direct gezegd. Het diertje heeft nog twee uur in de auto gelegen, terwijl de andere pup aan het infuus hing, waarna ik na huis ben gereden. En nog steeds was niet 'horribles' te ruiken.

 Na alles uit- en opgeruimd te hebben, viel thuis mijn blik op de nwe sensor. Een witte (!!!) sensor in een zwarte bumper. De mogelijkheid was me vooraf door mijn hoofd geschoten, maar het leek me te dom voor woorden. Niet dus .... Dat hoofdstuk kan ook weer afgesloten.