Een hoop dingen in mijn hoofd die hier niks te zoeken hebben. Het blokkeert de woordenstroom. Het normale geneuzel weet maar in mondjesmaat de voorgrond te bereiken. Wat op de voorgrond is, houdt met een langzaam aan actie al het achterop komende 'verkeer' tegen. 'Eerst wij, jullie wachten maar!' En men neemt de tijd.
Meestal ben ik zelf de vertragende factor. Nu echter niet. Mijn vragen stuiten op blinde, dove en stomme muren. Het wordt op deze manier straks een willekeurige greep in de grabbelton en op hoop van zegen een onbekende weg inslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten