D'r is en blijft iets dat me van actie af wil houden. Wat? Maar vooral ook: Waarom? Nooit op een uitzondering na gaat het aan de slag gaan soepel. Altijd is daar iets van een drempel waar ik overheen moet. Het mechanisme werkt in feite bij/tegen alles wat ik doe/wil doen. De ene keer overrule ik het makkelijker dan bij andere zaken, dat is het enige verschil. Het heeft steeds iets van een bekende zien, er op af willen stappen en het toch niet doen. Soms komt het dan toch tot een ontmoeting en vaak niet.
Alles wat de eerste levensnoodzakelijkheden overstijgt heeft iedere keer weer dat duwtje in de rug nodig. Zelfs koken wil met regelmaat aangeduwd worden. Eenmaal in beweging is het geen probleem meer. Dan houdt de activiteit zichzelf in stand, weet soms zelfs tot meer aan te zetten. Oud probleem waar maar geen verbetering in wil komen.
Iedere ochtend na de koffie en het blog hetzelfde verhaal. Het mag allang routine heten. Eerst bedenken waar ik me op ga richten en dan het in de benen komen in meeerdere aanlopen. Jezelf uit een te lage stoel worstelen, waarin je te ver naar achter zit. Allez, allez hop. Kom op. Move! En dan komt de machine met gepaste tegenzin traag in beweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten