Brantôme. Perigueux. Sarlat, zelfs Limoges. Helemaal terug in Franse sferen. En dat dankzij een papierversnipperaar. Een versnipperaar die in Utrecht en Frankrijk zoveel heeft moeten werken, dat het ding nu volgens mij last heeft van versleten tandwieltjes, die voor de papierdoorvoer en het verrepen zorgen. Maar hoe dan ook, dat heeft weinig met Franse sferen te maken. Misschien een keertje smeren??
Rekeningen. Folders. Visitekaartjes. Advertenties. Website-ontwerpeen. Huisregels. Inventaris. Etc. D'r zit weinig tussen wat me niets meer zegt. Zonde dat het zo'n zooitje is geworden na de letterlijke sterfhuisconstructie. De laatste jaren zijn beter blijven hangen dan de eerste. In feite zijn er drie perioden geweest. Aankoop, aankomst en opstart. Mislukte afwikkeling incl. overlijden. En tenslotte de feitelijke afwikkeling en vertrek. Met wat fantasie kun je ook Yoland's overlijden als snijvlak tussen twee perioden zien. Tweemaal 7 jaar. Zeven min of meer vette, gevolgd door zeven vetloze jaren.
In die laatste periode hebben de Franse sferen zich in mijn herinnering genesteld. Naast een hoop vervloeking waren daar steeds weer de stadjes, restaurants, cafés en wegen, die mijn stemming uit het volledige zwart wisten te houden. Eigenlijk ben ik toen de omgeving, waarin we al jaren woonden, gaan waarderen. Het zuiden van de Haute-Vienne, het westen van de Corrèze en het Noorden van de Dordogne. Zien wat dat met het slinken van de papierberg verder nog gaat opleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten