Spel?

 Death Stranding. Wie het iets zegt, is geen onbekende in de game-wereld. Een paar jaar geleden het eerst tegenop gelopen. Een beetje game-maker begin zijn potentieel publiek ver voor de releasedatum, die meestal ruim overschreden wordt, lekker te maken. Het waren macabere, weinig samenhangende beelden. Een tijd later een volgende versie gezien, die weinig meer verhelderde van wat het spel nou ging zijn.

 Eindelijk staat het eraan te komen. De diverse reviewers hebben, onder gedeeltelijk embargo, het spel mogen spelen en zijn allemaal -over de top- lyrisch. De ene unieke spelervaring dit jaar na de andere en dan deze die nog unieker is, omdat het spel niet onder de bestaande hoedjes is te vangen. Perfect is het niet. Iets met gameplay en storytelling maar je totale spelbeleving is blijkbaar zo bijzonder, dat je de kleine manco's voor lief neemt.

 Je weet niet wat je mist, als je het zelf niet speelt. Dat geldt volgens mij voor ieder nw spel. Eén reviewer benijde de mensen, die de ervaring, die hij had gehad, nog moesten ondergaan. Maar ik ga die ervaring aan me voorbij laten gaan. Van wat ze los mochten laten is genoeg om me er verre van te houden. De hoofdpersoon is een soort koerier, die met het bezorgen van pakjes, verbindingen herstelt tussen geïsoleerde steden in een gedesintegreerde USA. Regen heeft een verouderings effect. Er zweven geesten rond die je niet ziet, maar die pasgeboren baby's wel aanvoelen. Zo eentje sleep je dus ook met je mee. Of zoiets. Je loopt in een exoskelet met pakjes te zeulen en moet ook spul meenemen als ladders, touwen en extra schoenen om onderweg hindernissen te overwinnen. Dan natuurlijk criminelen die het op je pakjes hebben afgezien en de geesten die je leven willen. En dat alles in de benauwende sfeer, die ik me van de eerste trailerachtige presentatie herinner. Nou, als ik me mijn nachtrust compleet wil bederven, is dit mijn kans.

 Waarom geen spel waarin je à la ETS2 door Europa struint, maar dan te voet. Je vertrekt met maar een beperkt budget en moet dat onderweg zien aan te vullen voor alle noodzakelijkheden, maar ook opdrachten als vind dat en dat terras in die en die plaats of werf aan bij die en die chefkok, etc. Niks met doden, tenzij het voor de cuisine is, jagen, strijden of andere ongewenste menselijke interactie. Niet teveel lullen ook, meer doen en zien hoever je komt op de route, die je voor jezelf hebt uitgestippeld. Een stuk rustgevender. De tijd, dat ik in mijn fantasie wel 'ns de held wilde uithangen is lang, lang geleden. Vrees dat de meeste gamers niet naar rust opzoek zijn.