Een veelbelovende ochtend. Ik heb het over het weer. Ik laat mezelf ff wijselijk buiten beschouwing. Dat bungelt en balanceert zich weer een ons. Nee, dan de zon, die zich al voor negenen vol in de ankers heeft gegooid. Klinkt prachtig, maar volgens mij bestaat de uitdrukking niet en slaat het verder als een tang op een varken. Om een correct uitdrukking te gebruiken. Ik bedoel, de zon is al vol in de benen, die hij niet heeft.
Recht in mijn ogen op de heenweg en minder belemmerend op de terugweg. Vrij zicht. Geen mist. Alles bestraalt door een alles behalve waterige zon. Prachtrige herfstverkleuringen van de loofbomen. Glooiend groen-gele heuvels. Het is en blijft een voorrecht om hier te mogen wonen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten