Zijn mensen die van herinneringen leven of er op teren, maar dat klinkt weer zo negatief, een uitzondering of ben ik dat, met gedaan - opruimen - wegzetten? Mariana kijkt bijvoorbeeld met grote regelmaat vakantiefoto's of het album dat gemaakt is van de trouwerij. Dat laatste heb ik niet of nauwelijks meer ingekeken nadat ik het gemaakt heb, zeker de laatste drie jaar niet meer. Vakantie-albums of fotoverzamelingen op de mini bekijk ik nog minder. Vindt wel, dat ik ze goed moet archiveren, misschien zelfs in een album verwerken, maar inzien, terugzien .... Neuh.
Ik ben bijv. ook wat blij, dat ik geen filmster ben geworden. Niet dat ik het ooit overwogen heb, zelfs niet voor een seconde. Klinkt stom, maar je zou toch te pas en te onpas geconfronteerd kunnen worden met je ik uit het verleden. Het is al ramp genoeg met het huidige gefotografeer. Ik mijd bijvoorbeeld Facebook erger dan de pest en toch sta ik er op, dank de publicatiegeilheid van anderen.
En dan het selfie-gedoe van tegenwoordig. Met 'geilheid' kom je er niet eens om het te beschrijven. Vroeger was het Notre Dame met miep, Eiffeltoren met Miep, Sacre Coeur met Miep, etc. Tegenwoordig is het Miep met Notre Dame, Miep met Eiffeltoren of zelfs alleen maar Miep, Miep, Miep en komt de achtergrond nauwelijk meer voor herkenbaarheid in aanmerking. Miep in Praag, maar Praag moet je zoeken. Miep in Praag en Miep in Lissabon zijn voor 98% uitwisselbaar. Het zullen je herinneringen maar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten