Een overgangsdag. Teugels strak getrokken. Gedaan wat gedaan moest worden. Geen nwe losse eindjes gecreëerd. En mezelf de ruimte gegeven om langzaam op temperatuur te komen. Nog niet op tempo. Het begin daarvan is voor morgen. Moet niet moeilijk zijn om meer vaart voor elkaar te krijgen, want het tempo is deze week zover ingekacheld, dat het lijkt alsof ik achterwaarts in de tijd ga. Geen onaantrekkelijk idee trouwens, maar het is slechts een gevoel.
Morgen ook lijnen uitzetten naar de komende en daarop volgende week. De laatste mogelijkheden voor buitenactiviteiten komen eraan zonder ingepakt te zijn als een poolreiziger. Dat is goed te doen als het echt moet, maar verder mn onpraktisch en lastig. Koud van buiten, nat van binnen.
Ben benieuwd hoelang het min of meer acceptabel blijft. Begin volgende week ws de laatste dagen met temperaturen boven de 20º, waarna het kwik langzaam maar onhoudbaar richting de helft zakt. En dan is de lol van het buiten bezig zijn er in feite al vanaf. Alles wat je vast pakt is (ijs)koud, vaak nog nat ook. Handen krijgen geen kans om warm te worden. Nou, dan heb ik het snel gezien en bewonder hen die doorgaan alsof niks aan de hand is.
Wandelen met de honden is anders. Grootste deel van het traject heb ik mijn handen in de zakken. Het zal wel weer ff wennen zijn, maar in principe moet dat tot -10º zonder en daarna met handschoenen te doen zijn. En ook deze honden lieten vorig jaar zien, dat temperaturen tegen de -20º en verder in combinatie met sneeuw niet prettig zijn aan hun poten. Dan worden de rondjes gewoon ingekort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten