Gepasseerd

 Een vroeg begin van de dag. Een koffiemachine die het (gelukkig) weer doet. Een dag met beloftes! En dat voor een maandag, dus misschien wel een week met beloftes. Ik voel me lyrisch worden. Dat kan alleen maar fout gaan. Adem in, adem uit, adem in. Rustig maar. Geen lotterij gewonnen. Geen ooit vergraven schat in de tuin gevonden. Geen kabouterleger dat zich vrijwillig heeft gemeld voor alle lopende en liggende klussen. Geen geest die me drie wensen gunt. Gewoon een dag waarop ik goed en tijdig uit mijn bed ben gekomen, de honden heb gedaan en aan de koffie zit te bedenken wat ik vanochtend mijn eigen kleine digitale wereld in zal slingeren.

 Terug van weggeweest. Dat is het wel en zo voelt het ook. Klaar om uit de handen gevallen draden op te pakken, me over het maken van lijsten te buigen en domweg aan de slag te gaan. Is toch een van de betere instellingen, als je zo af en toe resultaat wilt zien. Gewoon met iets beginnen en van het een het ander laten komen. Is niet echt wat ik me van een 'vrij leven' had voorgesteld, maar 'if you can't beat them, join them', geldt ook hier als weg van de mindere weerstand. Mindere niet minste! Dan had ik bij Sociale Wetenschappen moeten blijven zitten neuspeuteren en aan de Gracht zijn blijven wonen in een pand dat inmiddels miljoenen waard zou zijn.

 Ik zou niet eens weten of ik in het geval ik het over kon doen niet weer soort gelijke keuzes zou maken, als ik gedaan heb. Ik weet alleen, dat ik keuzes gemaakt heb en zoals wel vaker bij keuzes zijn ze moeilijk terug te draaien. Ik kan terug naar Utrecht, mocht ik willen. Dat is het punt niet. Maar niet terug in de setting van waaruit ik ben vertrokken. Dat is ook iets waar Yoland tot haar eigen leedwezen achter kwam, toen ze opzoek naar haarzelf dacht dat terugkeren naar Utrecht de oplossing was. Je zoekt dan naar iets wat niet meer bestaat. Net zoiets als na jaren terugkeren naar een vakantieplek, waar je bijzondere herinneringen aan hebt. Terugkeren op je schreden is een delicaat en eigenlijk onmogelijk proces.

 In feit is je leven weinig meer dan een aaneenrijging van momentopnames. Registraties van momenten die vluchtiger zijn dan een vleugje parfum. In de herinnering bijgeschaafd, opgesierd, losgezongen van de werkelijkheid. Houen zo. Niks mis mee. En vooral uit de buurt blijven.