De dagen waarop je doet, gedaan krijgt, wat je je voorgenomen hebt zijn mee van de prettigste. Maakt niet uit wat het is. Niets of een 9-gangen menu in elkaar draaien. Je neemt het je voor, doet het en klaar is Kees. Vandaag ging het zowaar zo voortvarend, dat ik aan het begin van de middag onverwachts vrij was. Dat was bijna schrikken. Een paar dingen geprobeerd, maar zo werkt dat blijkbaar weer niet. Een siësta wilde wel en het daar maar bij gelaten.
Minimaal 15 minuten per dag helemaal voor jezelf reserveren, was ook nog zo'n (ontspannings)advies van die Britse meneer en ik ben daar al eens zorgvuldiger mee omgegaan, dan ik de laatste tijd doe. D'r maar een halfuur van gemaakt en me los proberen te koppelen van de wereld. Niet, dat ik mezelf als zo gestresst zie, maar het is een feit, dat je meestal bezig bent met zaken, die weinig of geen directe betrekking op jou hebben en zo ja, dan ben je maar een schakel(tje) in het geheel. En dat zonder baan, met een kleine sociale kring en weinig interesses op het vlak met anderen.
De journalist die na 5 mndn ploeteren met de vier pilaren enige vooruitgang waarnam, zal bij mij ws het idee hebben, dat ik lang en breed ben aangekomen in het gewenste leven. Nou, finishen is slechts een stap naar een volgende fase, stel ik me zo voor. Ontevreden als de mens of althans ik van nature ben, wil je altijd meer al is dat in dit geval een kwestie van minderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten