Het tempo van oktober heeft ff pauze genomen. Ook zonder het speciaal na te streven verwondert het me, dat de woordenstroom het ene moment maar moeilijk te stuiten is en op andere momenten het meer lijkt op het trekken aan een dood paard. Het paard is nog niet dood maar tamelijk onwillig. Geen ergernissen, geen meta-bespiegelingen, een beetje genoeg van het gezeur (klimaat, stikstof, etc) en de algehele politieke toestand in Nederland (waar maak ik me ook druk om!) ipv daarvan bezig met deurbeslag van Weijntjes, houtsplijtmachines en vloertegels.
Het is een beetje als Rutte die zich drukker maakt over z'n aardappelpuree dan de herinnering aan burgerdoden in Irak. Alleen ben ik Rutte niet en heb naast het bezig zijn met haardhout hakken geen andere grootse taken op mijn bordje liggen. Zo'n apparaat zou niet alleen mijn rug sparen en een hoop tijd, het is in feite ook gewoon bezig zijn met mijn kernactiviteit, nl bezig zijn met het op rolletjes zetten van mijn bestaan. Mijn bestaan, niet dat van alle Nederlanders of -in mijn geval- bijv. de inwoners van Coves. Kortom de vergelijking gaat mank. Goeiemorgen. Vrijdag. Ga wat doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten