Prachtige dag. Volgens mij waren de vooruitzichten voor vandaag niet zo enthousiast, als het voorlopig op z'n plaats lijkt te zijn. Laat op, een ononderbroken nacht en niet de intentie om er lang op uit te trekken met de dames. Maar de prachtige ochtend gaf me het idee iets mis te lopen, als ik de ochtendronde tot een 'quicky' aan de lijn zou beperken. En mislopen kun je beter voorkomen want nooit meer in te halen.
Alles was nog wittig toen we tegen negenen de deur uit gingen. De orthodoxe evenknie van de koster was met het opwinden van de klokken bezig. Een pompend geluid wat ik meestal op de terugweg van de zondagochtendroute hoor. Maar ik was, zoals gezegd, laat vandaag. Honden snel van de lijn gelaten, lijnen om me nek en mijn handen in de zakken mijn eigen route vervolgd.
Inmiddels is aan de achterkant vrijwel alle mais geoogst, heb ik weer vrij zicht en kan de honden volgen. Ze gaan langs een paar aangelijnde honden en schieten verder van links naar rechts of omgekeerde over de stoppelvelden. Ik struikel met regelmaat als ik zo'n gemaaid maisveld doorkruis. De voet van de maisplant steekt een kleine 20 centimeter boven de grond uit en kan de standvastigheid van een betonpaal hebben. De honden schieten over de velden heen alsof het de grasmat van een voetbalveld is. Het is als Sammy en Katrien, die achter een stel herten aangaan, dwars door het kreupelhout en de stormschade van 1999 en blindelings in een rivier springen. Nooit een hond hinkend zien terugkomen.
Vanochtend het horizontale vlak verlaten en lukraak de helling beklommen. Honden nog blijer dan anders en ik de tijd om van de ochtend en het uitzicht over het dorp te genieten. Prachtplek. Ik zal niet zeggen, dat ik voor geen goud zou willen ruilen, maar daar moet toch wel iets zeer bijzonders tegenoverstaan om me überhaupt aan het twijfelen te krijgen. Tevreden afgedaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten