Zweten als een otter zonder een vinger te krommen of met koorts opgezadeld te zitten. Volgens mij deugd dat niet. Ineens is daar weer de mogelijkheid, de vrg of ik met mijn epiloog aan de slag moet. Het zou zomaar kunnen en ook niet natuurlijk. Een wiebelende balans waar alleen antwoorden de richting in kunnen bepalen. Tijd om ze tegemoet te treden. We gaan het de komende weken zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten