Ondanks de steeds meer achter betaalmuren verdwijnende actualiteit valt er nog wel iets van het nieuws op te steken. ISIS, vluchtelingen, Holleder, Turkije, ECB, Europa-circus ... noem op wat zo gemiddeld in de laatste mndn de revue blijft passeren. Met regelmaat zit er wat bij, waar ik iets meer aandacht aan besteed. Of door ook eens elders op het internet te kijken of door hier te vragen of het speelt of door er gewoon mijn gedachten eens over te laten gaan. Mn dat laatste.
De berichten waarbij dat gebeurt vertonen onderling weinig gemeenschappelijks. Dat Prince ineens meervoudig vader schijnt te zijn is enerzijds komisch en anderzijds ook weer zo voorspelbaar, dat ik me de verbazing daarover bespaar. In deze tijden van DNA-matches moet je maar durven. Met een grote bek alleen kom je er niet. Maar dat was niet wat me vandaag in het oog sprong. Nee, eindelijk is er een perspectief voor mensen met alvleesklierkanker. Alleen het woord jaagt me al jaren de stuipen op het lijf. Zo ongeveer de laatste kankervorm waar men nog geen succes in de behandeling heeft bereikt. En soms denk ik; "Gelukkig maar!" Maar dat gaat nu veranderen. En notabene dankzij Nederlandse inspanningen.
Ach ja. En wat is het resultaat? Een chemokuur die je slechts overleeft als je een kat bent, waarna je indien nodig alsnog geopereerd kunt worden, waarna je je schijnbaar voelt alsof je een paar kilometer door een trein bent meegesleurd, en per saldo zou je dan uiteindelijk, ziek, zwak en misselijk drie jaar aan je leven kunnen toevoegen. Hoe wanhopig moet je zijn, om dit nieuws als een succes te beschouwen????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten