De dag met een heerlijke rit afgesloten. Zowel heen als terug. Het is een prachtige streek waar de weg doorheen voert. Heuvelachtig, groen, slechts sporadisch bebost, zo goed als verlaten en op de heenweg constant een vrijwel onbelemmerde blik op de Karpaten, van voet tot de besneeuwde toppen. Het voelde bijna als een voorrecht aan daar in die omgeving en dat uitzicht te mogen rijden. Wat met de sneeuw nog steeds niet is gelukt, lukte wel met mijn gesloopt gevoel. Het verdween naarmate de kilometers onder de wielen doorschoten.
Het doel was een restaurant/hotel met een forellenkwekerij, waar we inmiddels meerdere keren zijn geweest. Stomgenoeg vaak in het weekeinde en dat zomer's. Dan doet de massaliteit van de gasten afbreuk aan de plek. Gezien wat inmiddels is bijgebouwd is kleinschaligheid niet de bedoeling. Het restaurant had al iets van de eetschuren, die je in ski-oorden kunt aantreffen, en met de vorig jaar geopende zomertuin cq tuinrestaurant is de capaciteit meer dan verdubbeld. Misschien dat ze de vis nog uit eigen teelt kunnen halen, maar de groenten komen zeker niet uit het prominent aanwezige tuincomplex.
Maakt niet uit. Mocht je de mensen niet willen, loop je een paar honderd meter en dan ben je gegarandeerd van 98% (en meer, denk ik) van de lui verlost. Hebben we tot op heden niet gedaan en vandaag was het ook niet nodig. Nog geen seizoen, geen weekeinde en onweer in de lucht. Meer personeel dan gasten. We hebben ons derde eerstejaarsfeest in alle rust kunnen genieten. En de vis ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten