Het beste mens gaat dit nooit winnen, maar kan het in haar dwarsheid niet verkroppen, dat ze de invloed op haar dochter aan het verliezen is cq verloren heeft. Met het optuigen, traag en slepend maar onomkeerbaar, van nr 13 verblijf niet alleen ik steeds meer hier maar ook Mariana. Nog steeds slechts een klein deel van de dag en meestal enkel aan het begin van de avond ivm met de avondmaaltijd. Desondanks rinkelt dan met regelmaat de telefoon en weet ik al wie aan de andere kant aan de lijn hangt zonder de hoorn op te pakken.
Iedere keer weer een andere lul-smoes en dat met een intonatie alsof de wereld op het punt staat te vergaan. De ene keer omdat ze iets niet kan vinden (= dat zien we dan morgen wel), de andere keer omdat Mariana de soep op het vuur heeft laten staan (= gas uitdraaien) en vanavond omdat de koe tochtig is. Ik zal mijn kop er niet om verwedden, maar het lijkt me stug, dat dat een kwestie van uren is. Bovendien heeft het vorige kalf de koe bijna de kop gekost en lijkt me een volgende dracht ongewenst. Maar goed, dat is niet aan mij, Een rustige, onverstoorde avond wel.
De levering van ons bed, ik tel de dagen af, moet in 24 met angst en beven tegemoet worden gezien. Het is onvoorstelbaar hoe claimerig iemand met belachelijke vanzelfsprekendheid beslag denkt te kunnen leggen op andermans leven. En ik kan ook maar moeilijk bij het gemak waarmee die claimerigheid over het algemeen welwillend wordt beantwoord. Had mijn moeder enige decennia geleden (en nog steeds, vrees ik) als muziek in de oren geklonken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten