Ze zijn weer aan het verdwijnen, maar ze waren er weer: de bulten. Koud anderhalve week terug van weg geweest begon het feest van de irritatie weer. En alsof het feit op zich niet al voldoende is, concentreerde de ellende zich ditmaal grotendeels op de voeten. Hoe fijn dat is, heb ik al een keer uitgelegd.
Maar frappant is het, dat ik in de weken voor vertrek na een aantal oprispingen al een hele tijd geen last meer had gehad. Weg geweest en terug gekomen en BAM! het is weer raak. Je mag echt concluderen, dat er hier iets is, dat mijn weerstad niet aanstaat. Er is verzet in mij. Of afkeer. In elk geval iets waar ik steeds weer aan moet wennen. Gek hè??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten