Dat andere mensen werk voor mij doen, wat ik best zelf zou kunnen, geeft me altijd weer een ongemakkelijk gevoel. Ook nu. Vijf man bezig in de tweede kelder en ik heb de neiging om mee te scheppen. Vergelijkbaar, denk ik, met het huis schoonmaken en op orde brengen voordat de poetsvrouw komt. Daarbij help ik ze gewoon aan een inkomen. Een gedachte, die maar moeilijk wil aanslaan.
Is het werk, wat ik mezelf niet zie doen of onvoldoende beheers, dan werkt dat anders. Dan ben ik geïnteresseerd in de uitvoering en bedenk me hoe ik het zelf zou hebben gedaan. Zoals bij de badkamer bijvoorbeeld. Er zijn dan altijd wel dingen, die ik anders gedaan zou hebben. Dat benoem ik meestal ook wel en leidt soms tot aanpassingen. Maar dat is compleet anders, dan me bijna schamen voor het feit dat ze, weliswaar betaald, mijn gebrek aan motivatie compenseren.
Zou vandaag het liefst niet aanwezig zijn, maar dat werkt weer niet ivm vragen en het in de gaten houden of niks vergeten wordt. Het stimuleert mij niet in bezig zijn. Zo zit ik dus ongemakkelijk te wezen in afwachting van het einde van de werkdag. En dat terwijl ik echt blij was, dat die kelder tussentijds kon worden opgeknapt. We hebben voorlopig nog steeds meer spullen dan ruimte om het een plek te geven. Dat hindert de voorgang van de afwerking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten