Ik ben er weer, daar waar het thuis moet gaan worden, maar het nog niet is. Het voelt wel vertrouwd aan. Niet zozeer de mensen, maar wel hun bestaan in mijn leven. De plek. Het volk. De levenswijze. Ik krijg het niet goed te pakken. Maar we gaan dit wel vasthouden. De komende dagen zullen daar de nodige aanrollende golven op gebroken moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten