De strijd vandaag voortgezet. Het aardappelperceeltje rondom toegankelijk gemaakt, het laatste onkruid tussen de aanstaande pattaten verwijderd en de grond losgemaakt. Eigenlijk had ik er toen genoeg van. Een korte pauze heeft me echter van gedachten laten veranderen en vervolgens nog 3 uur er tegenaan gegooid en een volgend perceel van het bijna meterhoge onkruid bevrijd. Maandag omspitten om ook de laatste wortelelellende zoveel mogelijk te verwijderen en er kan weer iets in de grond. Iets eetbaars. Hoewel .... ik heb het onkruid op de mierikswortel na niet geprobeerd. Maar andere alternatieven wachten met smart om hun wortels in de aarde uit te slaan.
Ook hier is het de hele tijd afwegen tussen wat ik het liefst zou willen en wat slim is. De tuin moet schoon en straks fatsoenlijk ingericht worden o.a. deels met drainage. Verder enigszins ophogen, egaliseren, van waterpunten voorzien of misschien wel een heel bewateringssysteem, al lijkt me dat bij het grondwaterniveau een beetje nonsens. Het geheel gaat dus nog op de schop. Het planten van struiken, bomen en andere vaste planten is dus niet aan de orde.
Ik zit nu op iets van 20% van de tuin dat schoon en bewerkt is. Genoeg te doen, dus. Vraag is niet òf ik het geheel ga halen, maar hoever ik ga komen. Ik moet het ook in gebruik kunnen nemen met iets, anders gaat de motivatie om het bij te houden het zeker weten niet trekken. We kunnen voorlopig nog genoeg en moeten volgend jaar behalve eerder beginnen (tuinbonen, erwten, wortels, etc) niet twee weken op vakantie gaan op het moment, dat de tuin opgestart moet worden. Klinkt boers, maar is een feit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten