Dank het streven naar een gezondere bevolking (met alle nadelen vandien) is weer een stukje authentieke gezelligheid gesloopt. De illustrere bar-bodega aan de markt in Agnita, hèt trefpunt voor de mannelijke marktbezoekers als vrouwlief druk is met het inslaan van de groenten voor de komende week, is z'n charme verloren. Leeg was de tent toen ik er vanochtend binnen stapte.
De tafeltjes in slagorde, alle voorzien van een kleedje, ontdaan van asbakken en versiert met een paar viltjes. Hoeveel zouden het er zijn 12 of 16? Drie rijen of vier? Ik zou het nieteens weten. Niet mijn punt van aandacht. Nu was het leven buiten te vinden onder het afdak van het geïmproviseerde terras. Drie tafeltjes, meer niet.
Ondanks de dubbele beglazing in afschuwelijk kunststof kozijnen was het gesprek binnen te volgen. Het scheelde een meter tussen waar het ooit was en waar het nu gebeurde. Een meter, een muur met ramen, tafels met asbakken, mannen verwikkeld in geanimeerde gesprekken, deciliterglaasjes en bierflessen op tafel. Er wordt geen sigaret minder om gerookt en geen consumptie meer door verkocht. Ja, nu zijn er wat mensen, die er waarschijnlijk iets langer over gaan doen, voordat ze eindelijk mogen vertrekken. Cynisch? Ja!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten