Na de afwas stokt het iedere keer weer. De keuken leeft, heeft z'n functie gekregen in ons leven, de rest van het huis nog niet. De badkamer een beetje, mn dankzij de plee. Je praat dan over de uitersten. Letterlijk. Voorkant en achterkant van het huis met drie vormzoekende ruimtes er tussenin. Meer vormvragend. Het zoekelement zit aan mijn, onze kant. Het is niet de ruimte, die tobt over de invulling. Ruimte is vulling. Vulling naar aard. Geen opslag dus in wat werkkamer zou moeten zijn. Geen balzaal waar een bed is gepland. En zo is er meer.
Er is inmiddels zoveel zovaak van plaats gewisseld, dat het tijd wordt, dat een einde komt aan die stoelendans van verhuisdozen. Een tip voor mensen, die van huis verwisselen en daarbij qua ruimte erop achteruit gaan: begin met niks. Een schone, zo schoon mogelijke lei. Dat geeft je letterlijk en figuurlijk de ruimte. Je verleden is op een gegeven moment omvangrijker dan de mogelijkheden van het moment.
En laat ik eerlijk zijn. Die paar duizend euro voor een nieuwe keukenuitrusting, kleren en gereedschap is verwaarloosbaar op het totaal wat deze move inmiddels gekost heeft. Wat dan overblijft zijn de dozen met boeken, cd's. knuffels en administratie. Net die dozen die nu in de weg staan. Alles lulkoek, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten