Waarvoor we hier naar toe zijn gereden (oa), was in minder dan een half uur afgehandeld. Beter gezegd, op de rails gezet. Serviesgoed. Het hing al in de lucht sinds het eerste bezoek aan Amsterdam vanwege de handgemaakte bruiloftsschoenen. Ik zal het misschien ooit leren, maar toen was ik nog niet zover. Er zijn winkels, die je beter kunt mijden. Bij kledingzaken en schoenenwinkels is dat onbegonnen werk, maar bij de duurdere huishoud- cq keukenartikelen, cadeau-achtige winkels en servies & glaswerk is het te doen. Maar toen niet gedaan dus. En dan zie je iemand ergens voor 'vallen'.
Het enige positieve element is, dat de wens in de daarop volgende bijna twee jaar niet meer is gewijzigd. Moet je met een korreltje zout nemen, maar toch. Behalve dat er ongetwijfeld nog een veelvoud aan andere serviezen denkbaar is, die ongetwijfeld bij presentatie prachtig gevonden zullen worden en iets bezitterigs laten ontluiken, werd het steeds waarschijnlijker, dat we ooit van het toen gespotte V&B spul zouden gaan eten. Zeker toen we ergens vorig jaar in Cluj in een dergelijk poepsjieke keukentoestandenwinkel zijn beland, waar hetzelfde spul stond te pronken. En nog veel meer overbodige maar erg mooie dingen.
Je zou zo eens in de 3-5 jaar een hooglopend conflict willen hebben, waarbij "à la Grec" een serieus deel van het servies en glaswerk aan diggelen gaat. Ontlaadt, lucht op, en maakt 'en passent' mogelijk, dat je je weer een keer kunt overgeven aan de aankoop van spul, waarvan je nu steeds weer denkt "Mooi, zelf mooier, maar heb ik al".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten