Beter in mijn vel. Wat boodschappen doen niet allemaal met je kan doen. Het is de combi van afstand en het herstel van de maakbaarheid. Zeker een klussupermarkt draagt bij aan dat laatste idee. Verder is het gewoon altijd prettig om er ff tussenuit te zijn. Bovendien gisteren een poep centen teruggekregen, die de Roemeense belastingdienst schijnbaar onterecht had geïnd bij het op een Roemeens kenteken zetten van mijn auto's. Mn de Peugeot met zijn euro 2 classificatie hakte er in 2016 aardig in. Iets te vieren dus en het zou stom zijn om dat niet te doen.
Uitgebreide lunch genoten op het terras van het Kulinarium aan de Piata mica. Nog steeds een van de betere keukens. De bekende Roemeens-Italiaanse keuken waar de meeste restaurants in blijven hangen maar dan met een speelse draai of hoe je dat ook moet zeggen. Inmiddels had de bewolking van de ochtend plaats gemaakt voor grote delen blauwe lucht en zon. Genoten! Van de soep, de salade, de voorbijgangers en iemand die erg veel werk aan het maken was van het ophangen van een aantal ..... ja, wat? Vroeger waren dat posters of affiches, nu zijn het een soort vlaggen. Op weefsel geprinte reclame-uitingen dan wel uitnodigingen om ergens op een bepaald moment vanwege een zekere activiteit te verschijnen. Geen gesop met behangplaksel dus maar eindeloos geklooi met tie-wraps. En deze meneer, kalend maar met een knotje kon er wat van, van dat geklooi.
Bij de koffie onderuit gezakt en mijn blik ingezoomd op de mij omringende mensen. Bijna ouderwets voelde het aan. Overdadig getatoeëerd bloot, achter laptops verscholen types, jonge vaders die ik van beduidend minder enthousiasme verdenk voor hun kroost dan de drukdoende moeders, grootouders en kleinkinderen, ik zal me er niet over uitlaten, en bedienend personeel, waar voor de afwisseling eens weinig over op te merken viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten