Dertig graden in de schaduw en dan in de zon staan werken. Om half twee was ik het zweten zat. Siëstatijd. Ritje naar Olbia of zoiets. Afwas kan natuurlijk ook. Over een, anderhalf uur ligt het deel achter de schuur voldoende ver in de schaduw om me over het verwijderen van spijkers uit het sloophout te buigen. 'Ff snel' schiet dan ongewild door mijn hoofd, terwijl het net dat streven om alles zosnel mogelijk af te ronden eens af gelopen moet zijn. gewoon beginnen, het goed doen en dan zien we vanzelf wel hoelang het duurt.
Hetzelfde manco fietst tussen de gedachten over de constructie van de kas door. De tunnel was een quicky maar het volgende exemplaar moet voor de lange termijn geconstrueerd worden. En niet alleen degelijk maar ook het aanzien waard. Dat kost echt voorbereiding, een fase die ik normaalgesproken altijd zo kort mogelijk hou. Gewoon beginnen en indien nodig gaande het proces aanpassen of zelfs overdoen. Nu liever in één keer goed. Plannen dus. Plannen in alle benodigde rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten