Het hoofd wilde vanochtend al rap niet meer. Het weer deed daar nauwelijks voor onder en in de loop van de middag gaf ook het lijf de brui aan een werking, waar je verder niet bij stil hoeft te staan. Hoe krijg je het voor elkaar? Ik vrg er niet om. Ik krijg het cadeau. En nu hoor je een gegeven paard niet in z'n bek te kijken, maar er zijn grenzen.
Het doet me aan foute Franse tijden denken. Dan kroop ik bij gebrek aan beter maar in bed. Leek me ook nuu een goed idee. Twee uur als een blok geslapen zonder dat dat ook maar iets van positieve verandering heeft opgeleverd. Het weer maakt nog steeds, dat je geen kant op kunt. Het lijf, dat je nergens trek in hebt. En het hoofd weet er niet doorheen te komen.
Oud voelde ik me de afgelopen dagen al. Nu is het meer dood dan levend. Tijd om eindelijk eens werk van het graf te maken. Je kunt het maar beter gehad hebben. Voordat je het weet, is het te laat. Ook die gedachte gooit me terug in de tijd. Hoelang heeft het geduurd, voordat de afwerking van Yoland's graf was gerealiseerd? Meer dan 1 jaar, misschien wel meer dan twee.
Waar zijn die opbeurende insteken gebleven? Als je het al niet bent, wordt je hier depri van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten