Stamgasten

 Een rubriek in de VK die ik zo af en toe wel gelezen heb. Soms aardige en vaak herkenbare verhalen. Aan die kroegentocht komt een eind en daarvoor heeft de maakster in de laatste aflevering (zat, 20-07-2019) een bloemlezing bij elkaar gezocht. Daaruit een paar aansprekende uitspraken.

‘Een onbeantwoorde liefde is de beste broedgrond om kunst te maken. Het meisje en de dood. De ultieme liefde, de verafgoding van een vrouw en tevens de dreiging van de dood, eenzaamheid of teleurstelling.'

'Ik woon samen met twee broers, in een zelfgebouwd huis in Teckop. Ik heb wel een paar keer lichte verkering gehad, maar meiden interesseerden me niet veel. Het is zo gelopen.'

'Ik vind: als je ziet wat er misgaat en je kunt er later nog geld aan verdienen, dan moet je je smoel houden. Zo werkt het in Nederland.’

‘Om bezit geef ik geen moer. Je kunt het toch niet meenemen. Het is het avontuur dat mij heeft verrijkt. Ik mis Ibiza vreselijk. Het slaat nergens op wat ik daar allemaal heb gedaan, maar ik kan er úren over vertellen. Ik heb van alles ontlopen in het leven, maar gelukkig vooral die vreselijke routine.’

‘In het begin hadden we constant ruzie. Ik denk dat die strijd onze redding is geweest: dat hadden we alvast gehad. Met die ruzies konden we elkaar uitdagen: jij bent soms een eikel, jij bent soms een trut, zo is het leven, dus wat gaan we ermee doen? We gingen met elkaar verder, en het gaat al 35 jaar goed.

'Ik doe eigenlijk alles omdat het moet. Ik straal levenslust uit, maar denk dat ik het vroeger meer voelde. Laat ik het zo zeggen: ik heb geen zin, maar ook geen tegenzin. Ik ben behept met een behoorlijke hoeveelheid zelfspot. Met humor afstand kunnen nemen van jezelf houdt een mens op de been. Als ik met die blik om me heen kijk, zie ik dat ik niet moet zitten zeuren.’

‘Ik geloof dat alles wat wij doen begint bij eigenbelang. Dat een ander het aardig, leuk en lekker vindt wat we doen, is meegenomen. Mensen schrikken ervan als je dat zegt, want het is veel aardiger om anderen voorop te stellen. Er is mijns inziens veel quasi-aardigheid.'

'Als we het hier in dit leven een beetje aardig met elkaar kunnen rooien, nieuwsgierig zijn naar elkaar en onze vooroordelen uitstellen, dan zijn we al een heel eind. Dat er nu eenmaal veel onzekerheid is, moeten we voor lief nemen. Ik weet hét niet, en ik voel me daar tamelijk goed bij.’