Drukte

 Ik zoek de drukte bepaald niet op en dat is in mijn geval van alle leeftijden. Ik ben best in voor dingen, maar het is me snel 'tè'. Zoiets als een 'Weekend van de lach', iets waar ik in Frankrijk tegen aan liep, ontlokt me niet meer dan een diepe zucht. Een weekeinde bijeen zijn met wildvreemde mensen, dat is al niks, waarbij het de bedoeling is, dat je zoveel mogelijk lacht. Alleen het idee al. Of een weekendje met vrienden en dan allemaal spelletjes willen/moeten doen. Het laat me spontaan verlangen naar een kluizenaarsbestaan.

 Het zal dus wel een beetje 'in het beestje zitten' of niet. En in dit beestje zit het duidelijk niet. Rust is niet altijd het grootste na te streven goed geweest maar wel dingen als 'eigen gang' en 'eigen tempo'. Die rust is erbij gekomen en het heeft nog een hele tijd geduurd, voordat daar iets van terecht begon te komen. Nu is het er en ook steeds vaker. In de tuin. Onderweg met de honden. Aan de afwas. Enkel bij het klussen mist het nog.

 Een beetje op mijn hark leunen en het heuvelzicht genieten aan de achterkant van het huis. Ik doe het met regelmaat. Wat er dit jaar nog minder van gekomen is dan vorig jaar, is het zitten op de bank aan de voorkant van het huis. Maar ik zie me daar zo uren zitten. Geen probleem, enkel teveel te doen op het moment, zelfs 's avonds ten tijde van de terugkamst van dieren van de gemeenschappelijke weiden en na elven is er bar weinig meer te beleven, als je al iets kunt zien met die al mndn kapotte straatverlichting.