Net als gisteren gaat in de avond de deur op slot. Het is druk in het hoofd, maar niks krijgt presenteerbare vorm. Ik zou het miserabele weer de schuld kunnen geven, maar het zit ongetwijfeld meer verweven in elkaar. Stemming is maar één van de oorzaken en of het aanzetter dan wel gevolg van is, had ik graag geweten, maar doe ik niet.
Zoals altijd op dit soort momenten speelt teveel door elkaar. Zolang ik me kan beperken tot één iets, liefst met een duidelijke prioriteit en de rest gedwee naar de achtergrond verdwijnt, is er niks aan het handje. Maar o wee, als alles en iedereen de ruimte krijgt en de krachten aan elkaar gewaagd blijken, dan is het hommeles. Eéntje moet eruit springen en dat zolang dat de rest in het kielzog kan worden afgehandeld. Zou het lukken, dat afhandelen mn, zou ik niet weten wat me overkomt. Dan zou een ruimte (of zou het energie zijn?) vrijkomen, die al meer dan een decennium verstopt zit, geblokkeerd is.
Maar meer dan mogelijke toekomstmuziek is dit niet. Eerst die prioritering maar weer werkend zien te krijgen. Stapjes, stapjes, helaas steeds slechts stapjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten