Sissi speelt gevaarlijk spel. In de afgelopen mndn heeft ze langzaam haar territorium uitgebreid. Niet in de betekenis van het terrein dat ze verdedigt tegen indringers maar als de plek waar ze rondstruint. Huis werd binnenplaats, binnenplaats werd tuin, tuin werd weiland erachter en nu gaat ze zeker tot aan het beekje en misschien wel verder.
Beter aan de achterkant dan de straatkant met al die would-be F1 coureurs die het dorp in en uit scheuren. Maar katten zijn katten en honden zijn honden. En die laatste groep kan het jagen op alles wat (weg)rent maar moeilijk laten. En op 25 of meer meter afstand in het gras of nu tussen de maisplanten geloof ik niet dat de honden katten van elkaar kunnen onderscheiden. Wat beweegt, daar gaan ze achteraan.
In de tuin is Sissi nog die kat waar ze geen problemen mee hebben. In het achtergelegen weiland wordt het twijfelachtig en verderop is alles wat beweegt gewoon vogelvrij. Bobby is dan nieteens het probleem. Peppie de teckel daarentegen een ramp. Hoge piepgeluiden uitstotend schiet hij er achteraan, waarop Bobby natuurlijk ook een sprint aantrekt en ik ankers nodig heb om de gezusters aan de lijnen in toom te houden.
In de tuin kan bij gevaar naar binnen of onder de stapel sloophout geschoten worden. In het weiland staat een verdwaald boom, die redding kan bieden. Verderop is terug niet meer mogelijk en zijn de bomen bij het beekje het enige alternatief om de honden, en niet alleen de mijne te snel af te zijn. Maar of dat altijd goed zal gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten