Precies 24 uur geleden stapte ik in de auto met het idee een uur of drie later ergens in een onogelijk dorp gelegen in een smalle vallei in een bergachtige regio ten ZW van Cluj een lokale gewoonte mee te vieren met muziek, dans, bier/water, worsten en friet. Dat het 'wat' later werd, zat er wel in, maar dat we uiteindelijk op 2 km van het doel strandden was te danken aan Mariana's wijze van informatieverstrekking in combinatie met het weer.
Ooit, nog niet zolang geleden werden in de bergachtig streek van Aposeni eenmaal per jaar de vrouwen verhandeld. Klinkt in deze tijd natuurlijk absoluut verkeerd, maar in het juiste perspectief gezet valt het allemaal wel mee. In de bergachtige streek met smalle dalen en hoge bergruggen van om en nabij de 1500 meter (hou me de details te goed) leefden nogal wat families op afgelegen plekken. Eenmaal per jaar kwamen die lieden, herders ws, naar een soort plateau op de berg Gaina voor een grote markt en natuurlijk feest. Een ideale gelegenheid om de huwbare dochters aan de man te brengen. Dat ging met boter bij de vis cq bijbehorende bruidschatten en geen gelul, een priester verbonden de gearrangeerde stellen per direct in de echt.
Met de toegenomen mobiliteit zal de originele bijzaak van die markt wat minder prominent zijn, maar de markt en alles daar omheen wordt nog ieder zomer ergens rond deze tijd gehouden. We moesten daarvoor in Avram Iancu zijn. Een dorp met de naam van een illustere vrijheidsstrijder maar dat terzijde. Wat Mariana niet verteld had, een voor haar onbelangrijk detail, was dat het feest/de markt 'enige kilometers' buiten het dorp werd gehouden. Voor minder naïeve types was een en een duidelijk geweest, maar ik kreeg het pas te horen, toen we af moesten slaan en een onverharde weg op reden met een bordje 'Munte de Gaina, 9 km'.
Al gauw was duidelijk, dat we die 9 km zouden moeten gaan afleggen over een weg, die die naam nauwelijks mocht hebben. Breedte van een karrespoor, keien, kuilen en langs steile afgronden en dat in een bos .... We waren niet de enige idioten. Keren onmogelijk. Stof slikken geblazen. De tweede keer in korte tijd, dat ik de verhoogte wielstand van mijn C5 heb ingeschakeld.
Na iets van drie kwartier hobbelen langs kuilen, afgronden en door haarspelden reden we een vlakte op waarvandaan je de rest van de weg kon over zien. Die ging steil en zigzaggend omhoog èn vanaf die plek mèt tegenliggers. Een politieagent, die op diverse plekken langs de route stonden, gevraagd hoever het nog was en waar het naar beneden ging. We bleken zo ongeveer op de splitsing van klimmend en dalend verkeer te staan. Alleen de laatste 2 km gingen die verkeersstromen over dezelfde weg. Dezelfde smalle, hopeloos slechte, steile weg zonder enige afbakening in de berm. Nou doeiiii. Idioot was het al maar levensgevaar had ik niet over voor een feestje. En dan straks weer naar beneden ook.
Alsof het nog niet genoeg was, begon het op dat moment nog te plenzen ook. Die bui afgewacht, het plan om de laatste kilometers te lopen aan de kant geschoven en dalwaarts getogen, wat natuurlijk over een weinig betere route ging met afdalingen, die voor mijn gevoel de 45 graden haalden, en waar nu ook nog het water stroomde. Ik ben vast aan de voorzichtige kant, maar als daar gisteren en vandaag geen ongelukken gebeuren mag dat een klein wonder heten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten