88

 Gaat ze de 89 nog halen? Het wordt met het jaar onzekerder. De aftakeling weet niet van inhouden. Na het laatste akkefietje is het onwaarschijnlijk en in elk geval niet wenselijk, dat ze nog in haar flat terugkeert. Wordt weer opruimen. Mocht het zover komen, wil ik daar dan nog iets mee? Word ik er überhaupt bij betrokken?

 Bij haar 80ste, dat is alweer 8 jaar geleden, was het, dat ik mijn broer en oudste zus uit mijn familiebegrip heb weggestreept. Sindsdien ook (gelukkig) niks meer met ze te maken gehad. Het overlijden van ons moeder had ik als laatste mogelijke confrontatie gezien. Daar wordt nu ws een extra stapje ingebouwd. Tenminste normaal gesproken. Bij mensen die het idee hebben, dat ze het doen en laten van anderen kunnen bepalen, weet je maar nooit. Hij heeft zich de afgelopen jaren naar hartelust kunnen uitleven op het bestieren van ons moeder's leven en de levens van zijn nog iets oudere schoonouders.

 Moet leeg worden als die allemaal zijn vertrokken. Kan hij eindelijk, straks dan, aan een of andere Spaanse costa gaan rentenieren, terend op zijn overtuiging dat de wereld er een stuk slechter aan toe was geweest, als hij zich er niet mee bemoeid had. Als de plannen inmiddels niet veranderd zijn. In theorie dan, want dit type mens zul je niet gauw op ingrijpende veranderingen betrappen. Maar je weet nooit natuurlijk. Ik word tenslotte al jaren niet meer bijgepraat.