Ergens rond het middaguur hebben de twee oudste gezusters weer een keertje de kans gezien om er tussen uit te knijpen. Wie, wat of waarom de toegangspoort geopend is, mag Joost weten. Ik zat In Agnita mezelf wijs te maken, dat je daar ook best op een terras kunnen zitten èn genieten. Die poging na een koffie opgegeven en bij thuiskomst een open voorkant aangetroffen. Ws weer iemand aan de poort geweest, geopend, staan roepen en vervolgens vertrokken en de poort niet fatsoenlijk gesloten. Ik moet daar iets op verzinnen, zonder we de boel constant moet af- en ontsluiten.
Gelukkig hebben ze duidelijk niks eetbaars gevonden in een hoeveelheid, dat ze met een gevulde maag lekker de avond in konden struinen. Mooi retour in aanloop naar etenstijd. Ik zou ze dan wel willen 'fileren' op een of andere manier. Hun kop tussen de oren zetten. Zoiets. Maar behalve dat dat toekomstig enthousiasme om terug te keren niet zal vergroten, moet als eerste de poort aan de achterkant dicht, die open staat om hun terugkeer mogelijk te maken, voordat ze 'm wederom peren. Afstandbediening kan best handig zijn, maar dan wel in flitssnelheid en niet op slakkentempo.
Met een hoop terughoudenheid en innerlijke woede camouflerende beheersing de dames in het nekvel -maar alles in alle vriendelijkheid- achter slot en grendel geleid en vervolgens de binnenplaats naar buiten toe afgesloten. Weer een paar weken diciplinering naar de Filistijnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten