Verder waar ik gisteren gebleven ben. Doorgaan op de ingeslagen weg is bijna net zo niet-vanzelfsprekend als überhaupt ergens aan beginnen. Misschien nog wel een graadje erger. Begonnen als ik dan ben, is er altijd wel de neigeing om in een soort van tevredenheid achterover te leunen en de activiteit te beperken tot het aanschouwen van het gerealiseerde resultaat ipv door te gaan. Een dag later is het dan het meer een kwestie van doorstarten dan doorgaan en nog een dag of wat later is het gewoon weer opnieuw beginnen.
Laat ik eens niet in oude valkuilen trappen. Regen is vandaag aan het eind van de dag vrij zeker en morgen een feit, dus het wordt al geen sessie van dagen lekker bezig zijn. Laat ik zien, dat ik weer een deel verfikt krijgt. Dat vooruitzicht kan toch nauwelijks anders dan stimulerend werken. Berg sloophout nummero 2 wegwerken. Ik zou mezelf overtreffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten