Ben er duidelijk nog niet. Lees ik iets op een van de digitale nieuwssites, weet het weinig meer aan mij te ontlokken dan een "Nou èn?" of een "Gut, o gut". Geen echte warmlopers. Over lopen gesproken. Net de vanochtend opgeschepte drollen wezen storten aan de oevers van het beekje, dat een eind achter het huis voorbij kronkelt. Gezien wat er zoal verder ligt, lijken me een paar hondendrollen een stuk minder problematisch. Maar zowel de, wat zal het zijn, 200 meter heen als terug, liep ik volgens mij te zwalken, alsof ik al een stevig aantal borrels achter de kiezen had. Roemeense maat, dwz 100 ml. Het hoofd mist nog een deel van de controle over het motorische circuit.
De weg heen en terug naar de achterkant gaat tegenwoordig weer door eigen tuin. Tot mijn 'noodlottige' uitstapje naar Brasov om Mariana een plezier te doen, ging ik door de tuin van de buren, die we al zeker drie jaar, als het er niet meer zijn, proberen te kopen oa vanwege Mariana's wens om een paar pony's te kunnen houden. Bij terugkeer bleek de boel netjes omgewerkt en inzaai klaargemaakt. Vorig jaar maïs, dus ik gok dit jaar op aardappelen en voorlopig geen voortgang in het al meermaals toegezegde verkoopproces. Maar ook dat is een zijstraat.
Door de eigen tuin dus, waarbij ik met enige tevredenheid kon vaststellen, dat naast de spinazie ook de uien in de benen waren gekomen en zelfs de tuinbonen moeite deden om boven de grond uit te steken. De tijd gaat rap. Wat kort geleden nog een zee leek, voelt nu nog maar als een meer. Er moet nog een hoop gebeuren, voordat het straks nog maar een poeltje is, wat me rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten