D'r zijn momenten, waarop het me een verloren gevoel geeft, maar af en toe een avond alleen is niet verkeerd. En niet alleen een avond ook een middag op terras of dolend door supermarkten en wat te denken van bezig zijn in de tuin? De enige voorwaarde is, dat het een vrije keuze moet zijn. Je moet er niet (door omstandigheden) toe gedwongen worden.
Het rare is dan weer, dat een avond als vanavond ineens leeg kan aanvoelen. Typisch, omdat ik op dit tijdstip van de avond in 99% van de gevallen alleen ben. Weliswaar niet alleen in huis maar wel alleen in het grootste deel van het huis. Mariana ligt gemiddeld om negen uur onder de wol. Zo lopen we ons ook 's ochtends zelden in de weg. Want zoals ze er als de kippen bij is om in bed te kruipen, zo is ze op de dagen, dat ze niet naar haar werk hoeft, meer te vergelijken met een beer in winterslaap. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
In principe heb ik dus iedere avond 3-4 uur het rijk voor mij alleen en op de schoolvrije dagen ook nog eens een uur of drie in de ochtend. Daarbij hebben we zo onze eigen bezigheden en delen die als we aan tafel zitten voor de lunch of in bed liggen op een moment, dat we beide wakker zijn. Ondanks die ongehoorde ruimte, die er al is, kun je dus alsnog genieten van een avond echt helemaal alleen zijn. Ik snap die leegte dan ook niet. Al was het maar voor een moment. Moet haast wel iets van een herinnering uit slechtere tijden zijn. Un deja senti?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten