Ondertussen gaat het leven verder. Een artikel in de VK over de consequenties van een donortraject heeft de dood weer naar de voorgrond getrokken, terwijl ie toch al nooit verder weg is dan de coulissen. Ook de dood van Nicolaie laat zich niet onbetuigd. En daar gaan we dan .....
De dood en Mariana. De dood en mezelf. De dood in gedachten. De dood en de consequenties. De dood bij het opstaan. De dood bij het naar bed gaan. De dood tussendoor. De dood altijd en overal. De dood leeft.
Je zou er triest van kunnen worden en dat werd ik ook, toen ik gisteravond in bad lag. Zo'n intense triestigheid, die zich ongevraagd aan je opdringt. Je zou het van je af willen schudden, zoals een hond zich ontdoet van nattigheid. Maar gewoon afgedroogd en in bed gekropen, hopend dat de nacht z'n werk zou doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten